Elke jaar in augustus trekt de aarde door de Perseïden-meteorenzwerm, dit is een wolk van stofdeeltjes achtergelaten door de komeet Swift-Tuttle. De naam Perseïden is afgeleid van het sterrenbeeld Perseus dat rond middernacht aan de noordoostelijke sterrenhemel te vinden is.

De meteorenzwerm heeft zijn oorsprong schijnbaar in dit sterrenbeeld. Vele stofdeeltjes komen dan in botsing met de dampkring van de aarde en veroorzaken kortstondig een lichtstreep aan de hemel. Dit verschijnsel noemen we een vallende ster of meteoor. Het maximum is in de nacht van 12 op 13 augustus, dan kunnen 60 tot 70 vallende sterren per uur geteld worden.

Dit jaar zijn de omstandigheden goed omdat er geen storend maanlicht is (nieuwe maan). De meeste Perseïden ziet men vanuit donkere plaatsen buiten de stedelijke gebieden, telkens vanaf middernacht.