Paulus Simon Pels (1914-1994) zat vanaf 1953 21 jaar lang in de gemeenteraad van Voorschoten voor de PvdA, waarvan 4 jaar als wethouder met de portefeuille Maatschappelijk Welzijn.

In zijn jaren als student in Utrecht kreeg Paul Pels belangstelling voor politiek. Op 18 jarige leeftijd werd hij lid van de SDAP en bracht het op jonge leeftijd tot PvdA-raadslid in de Amersfoortse noodraad van 1945/1946. Hij had in de Amersfoortse politiek al enige ervaring opgedaan toen hij in Voorschoten een gekozen raadslid werd. Ook zijn ervaring in journalistiek werk voor het sociaaldemocratisch dagblad Het Volk, maakte hem een zwaargewicht in de Voorschotense politiek. Paul Pels was sociaal sterk bewogen en een begenadigd spreker en debater. In de raad vond hij zijn gelijken in het debat bij de VVD-er Henk Korthals, die later minister werd.

De afgestudeerde Pels was doctor in de chemie (scheikunde) en sinds 1947 secretaris van de Stichting van de Arbeid en vanaf 1950 ook van de Sociaal Economisch Raad. Hij schreef artikelen in het Chemisch Weekblad en bracht boeken op zijn naam uit over loonvorming en chemische industrie.

In september 1974 stopte hij met zijn loopbaan in de politiek en vertelde hij iedereen dat hij voortaan meer zijn vrouw Grietje Geveke gezelschap ging houden. Met zijn vertrek verloor de gemeenteraad een markant politicus die met zijn inbreng de gezapige vergaderingen wist om te buigen naar felle debatten. Hij respecteerde zijn tegenstanders, zoals de VVD-er Henk Korthals, en gaf na de raad altijd een vriendschappelijke hand. Paul Pels was hard op de inhoud, maar zacht in de relatie. Hij vond dat te veel raadsleden pragmatisch waren zonder maatschappelijk beginsel. Er wordt te veel gepraat en daardoor slecht vergaderd

In een interview*) in 1974 zegt de zestig jarige Pels: “Ik ben nooit in de oppositie geweest. In de 17 jaar als raadslid en fractie-voorzitter heb ik steeds getracht de voorstellen van B en W zo mogelijk mijn kant uit te draaien. Steeds gekeken naar de meest haalbare. Er zijn in mijn 17-jarige periode als raadslid rond de tafel vele voorstellen geweest, waarbij ik het woord niet gevoerd heb. De laatste vier jaar als wethouder, dus achter de tafel, heb ik veel moeten luisteren, maar ontzettend veel moeten lezen en als wethouder moet je ieder voorstel ongeacht of het je portefeuille betreft van a tot z kennen.”

Deze opmerking van Paul Pels laat zien dat hij een harde werker was en een perfectionist.

Paul Pels ging goed om met teleurstellingen. Hij was een warm voorstander voor een eigen zwembad in Voorschoten, maar kreeg dat als wethouder niet voor elkaar. De gemeenteraad verwierp dat plan. Hij hoopte bij zijn vertrekt op een klein wonder van de doorstart van de bouwcommissie om het zwembad in de toekomst alsnog gerealiseerd te krijgen. En zo geschiedde. Het zwembad kwam na jaren van praten en plannenmakerij uiteindelijk in 1980 toch gereed. Paul Pels maakt het nog mee.